Vision Quest

Mitakuye oyasin, ik ben Laurens Gysels, nummer 20, de heilige clown.

Met die woorden begon ik vorige week voor 4 dagen en 4 nachten lang al mijn gebeden, daar op mijn ‘berg’ in de Corrèze.

Wie had ooit gedacht dat ik in mijn leven nog zou bidden… En toch heb ik het gedaan. Vol overtuiging en met de devotie van een nonnetje bij de Lourdesgrot . In tegenstelling tot dat nonnetje heb ik echter niet gebeden tot God en ook niet tot Allah of het Vliegend Spaghettimonster (wat overigens niet wil zeggen dat ik dat soort gebeden afkeur, ik hou heel veel van spaghetti). Mijn gebed was (en is), meer dan wat ook, een manier van in verbinding treden. In verbinding treden met mezelf, met mensen met wie ik op dat moment niet fysiek kon verbinden, met onze voorouders, met de overvloed van de natuur rondom mij, en met het grotere geheel dat alles met elkaar verbindt.

Door mijn gebed en mijn focus te richten op mijn familie, mijn vrienden, mede-questers, werkrelaties, kennissen,… maar ook op mensen die ik ooit als ‘vijanden’ beschouwde heb ik mogen voelen dat ik mij herken in elk van hen. Dat elk van hen heel veel liefde in zich draagt, en sommigen helaas ook heel veel pijn. Pijn die als rotsblokken een dam kan bouwen in het hart, waardoor de rivier van liefde soms niet meer kan stromen. Pijn die vaak ook overstroomt naar andere harten, vaak van diegenen die het dichtst bij staan. Ik ben blij en dankbaar dat ik echt mocht voelen hoe mijn liefde naar iedereen kon stromen. Ik ga de komende dagen en weken contact opnemen met mensen waarbij ik nog ‘open eindjes’ heb. Waarbij er bepaalde dingen niet zijn uitgesproken en die daardoor nog keien of rotsblokken hebben achtergelaten in de rivieren van onze harten. Dit is wat we kunnen doen voor elkaar. Ik kan de bevrijding die het zal betekenen voor mijn hart al voelen, en het voelt zalig licht. Iedereen die denkt nog open eindjes te hebben met mij en de komende weken niks van mij hoort mag gerust ook zelf contact opnemen ;-)

Ik heb ook ontzettend veel dankbaarheid gevoeld voor alle overvloed in mijn leven. Alle liefde die ik mag geven en ontvangen aan/van mijn gezin, mijn familie en zoveel lieve vrienden. De overvloed aan gezond eten (daar sta je tijdens 4 dagen en 4 nachten zonder eten namelijk al wel eens bij stil…). Ons warme huis (ook daar staat een mens gedurende 4 dagen en 4 nachten in de buitenlucht met temperaturen tussen 7 en 15 °C al wel eens bij stil…). De veiligheid die we hier (voorlopig toch nog) hebben in het deel van de wereld waar wij leven. Ik heb ook heel duidelijk gevoeld hoe ik die overvloed en liefde zo graag wil delen met nog veel meer andere mensen. Ik kan en wil het niet meer tegenhouden. Het wil zo graag stromen. Vanuit liefde en dienstbaarheid wil ik mensen helpen op hun pad, om die rotsblokken weg te nemen, zodat hun rivier van liefde (voor zichzelf, hun verwanten en de rest van de wereld) meer vrijuit kan stromen. Dit zowel op individueel niveau, in groep als ‘openbaar’.

Hoe dit allemaal concreet vorm zal krijgen weet ik ook nog niet, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit organisch vorm zal krijgen. Ik voel alvast wel heel duidelijk dat ik dit samen met Lore te doen heb. Ik voel ook al waar ik kan beginnen en daar deel ik binnenkort graag meer over! Het openbaar verspreiden van mijn licht en liefde zie ik voorlopig vooral op dit facebook medium. De geïnteresseerden mogen de komende tijd regelmatig iets van mij verwachten hier. Er is heel veel dat naar buiten wilt Ik ben ook stelselmatig meer en meer tijd en ruimte aan het vrijmaken om dit alles in de toekomst vrijuit te kunnen laten stromen. Spirit heeft mij de naam ‘De heilige clown’ gegeven. Voor mij betekent dit iemand die vanuit liefde en dienstbaarheid zijn waarheid in de wereld brengt, met een lach op het gezicht en een humoristische noot . Dit is inderdaad wie ik ben en wat ik te doen heb. No more hiding Dank aan alle mensen die voor mij gebeden, gezongen, gedanst of aan mij gedacht hebben. Het is bij momenten moeilijk geweest op mijn berg. Jullie steun heeft mij er door gesleurd op die momenten. Wopila, wopila, wopila.

Een bijzondere dank aan mijn mede-questers, Dirk & Lieve en alle staffers op La Geneytouse. Ik heb zoveel mogen leren van jullie allemaal, zoveel genoten en steun gehad van de vele warme verbindingen. Wopila, wopila, wopila. De allerbijzonderste dank aan mijn lieve Lore die ik gedurende elk van die 96 uren zo dicht bij mij heb gevoeld. Zelfs bijna letterlijk doordat de spot waar zij net 1 jaar eerder 4 dagen en 4 nachten doorbracht vlak naast die van mij lag (nummer 19). Hoe kon het ook anders… Mijn rivier van liefde voor haar stroomde vaak in watervallen over mijn wangen. Zo veel warmte, zo ontzettend veel warmte. Wopila, wopila, wopila tanka.

Aho